.preparation.

     Dzisiaj znowu się nie uczyłam - przygotowania do sylwestra zajęły mi calutki dzień. Fuck.
Bilans:
140 kcal - ziemniaki (patrz przygotowania - robiłam zapiekankę :( )
150 kcal - płatki owsiane
160 kcal - budyń czekoladowy
= 450 kcal

Jutro chyba nie będę zbytnio się ograniczać - po prostu dużo będę tańczyć, a pić, gdy impreza będzie się miała ku końcowi - taka już rola gospodyni. Trzymajcie kciuki, żeby mój domek nie spłonął ;p

.procrastination.

     A dzisiaj udawałam, że coś robię. Nienawidzę siebie za to. Że mam taki straszny problem z zabraniem się do roboty. Jutro wstanę wcześniej i pouczę się porządnie, bo inaczej po przerwie świątecznej nie przeżyję dwóch tygodni do ferii.
     Nie umiem odpowiedzieć sobie na pytanie, gdzie się podziała dawna, megapracowita, zawsze skupiona na celu, poukładana, tak dobrze znana wersja mnie. Ta, która jak mówiła "dam radę", to nie mogło być inaczej. Kochana, wróć do mnie.
     Zagoiły mi się dwie ranki na kostkach prawej dłoni. Większość z Was pewnie wie, jak się ich dorobiłam. Odrosły mi paznokcie. Jest lepiej w tym względzie.

Bilans:
150 kcal - budyń
185 kcal - płatki owsiane na sucho
= 335 kcal

Mogło być lepiej, ale głodówkę wolę zrobić jutro - bezpośrednio przed sylwestrem.

Waga: 55,2 kg

.overpowered.

The worst kind of loneliness in the world 

is isolation that comes from being misunderstood.
~Sherlock

     Były święta. Bez komentarza. Była też wigilia klasowa. Życzenia. Każdy się jakoś uzewnętrznia. Wbrew pozorom - choć mało lubiana, to jednak miła tradycja. Nie otrzymałam jakichś bardzo szczególnych życzeń. Dostania się na studia, udanego sylwestra... Kilka osób miło mnie zaskoczyło zaobserwowanym mimochodem szczególikiem, trafną oceną osobowości... 

Liczyłam w jakiś osobliwie idiotyczny sposób na życzenia od chłopaka (A), o którym Wam już pisałam - tego od studniówki. Padło oczywiście i żebyś sobie nóg nie połamała tańcząc ze mną poloneza (i rozwiązało kwestię zaproszenia - w sensie, o poloneza chodziło, nie o studniówkę) i w sumie... Jakoś nic więcej. Nie wiem, czy zrozumiecie o co mi chodzi. Po prostu rozumiem, widzę, jak szybko zbudowałam sobie masę śmiesznych wyobrażeń, jak łatwo napisałam setki nierealnych scenariuszy. Jestem w tym niekwestionowanym mistrzem, doświadczenie robi swoje. 

     Wróciłam do punktu wyjścia. Czuję się (znowu...) cholernie samotna. A przede wszystkim - czuję, że jest ze mną coś nie w porządku. Większość dziewczyn w moim wieku ma już jakieś "związkowe" doświadczenia, wzloty, upadki - c o k o l w i e k. Ja nie. I to rodzi we mnie niesamowity strach - że tak już zostanie lub że wiele lepiej nie będzie. Że na tym polu będę zawsze skazana na porażkę. 

     Czasem łapię się na tym, że kiedy mam gorsze dni próbuję jakoś to przewalczyć. Próbuję, robię sobie ładne zdjęcia. Patrzę w lustro i staram się wmówić sobie nie jest przecież tak źle. I nawet udaje mi się w to uwierzyć. Ale potem oglądam się na jakimś przypadkowym zdjęciu, nagranym dla zabawy filmie... I moja bańka pryska - bo tak, aż tak źle nie jest... W konkretnych ujęciach, przy poszczególnych wyrazach twarzy... Bo ogólnie, to tak - jest źle. A więc - czego oczekujesz, dziewczyno?

     

     Wracam na bloga. Jest mi jednak potrzebne to codzienne podsumowanie, aby zebrać się w sobie i ruszyć do przodu. W szkole nastał dla mnie bardzo, bardzo stresujący i ciężki okres, więc będę tu "na pół etatu" - bardziej dla siebie, niż jako wsparcie, nad czym ubolewam. Jednak jakieś pryncypia być muszą, a maturę trzeba zdać.

     Plan? Do sylwestra - dwa dni głodówki poświątecznej. Na sylwestrze - duuuużo Coli Zero udającej drinki, potem coś jako "podkład" - tak mniej więcej 300-600 kcal i białe wino w niewielkiej ilości - jako gospodarz muszę cały czas być w miarę trzeźwa. Potem, aż do studniówki - 400 kcal dziennie. I nie ma, że boli. Dla siebie muszę tego wieczoru wyglądać pięknie.

     Mam nadzieję, że wszystko pójdzie po mojej myśli. 

...keep fingers crossed

.wonderful time of the year.

...w związku że to niejako mój pamiętnik, a chcę zachować ciągłość - kolejny wpis. Osobisty, więc w sumie głównie dla mnie, o diecie mało, czytać nie trzeba, nie?...

     Mówią, że święta to wyjątkowy czas w roku... Ja nie czuję ich ani trochę, a na stojące tu i ówdzie choinki reaguję wciąż małym zdziwieniem. Ale wiecie co? Może coś w tym jest.
     Moje życie mknie ostatnio jak podczas jakiejś szalonej przejażdżki na karuzeli, zmienne jak obrazek w kalejdoskopie, mieniąc się zmiennymi barwami najróżniejszych uczuć niczym kolorowe choinkowe światełka.

     Postanowiłam zorganizować dla mojej klasy sylwestrowy wypad w góry i imprezę. Pomysł nie był mój, ale brakowało miejsca, które zdecydowałam się zapewnić, wprawiając tym większość uczestników w niemałe zdziwienie (Ona? Jak to?; Ej, ale serio nie ma problemu? Nie będziemy Ci włazić na głowę?) i zyskując coś na kształt społecznego uznania. Powiedzmy, że zaczęto przypuszczać, iż jestem może nieco inna niż się na pierwszy rzut oka wydaje. Mi w to graj - po cichu liczyłam na taki właśnie obrót spraw. Rozwój sytuacji przerósł jednak moje oczekiwania - 25 osób, z klasy i spoza niej będzie się u mnie bawić. Ludzie z różnych grupek, o megapozytywnym nastawieniu. Przeczuwam, że to może być naprawdę udany wieczór!

TVD :D

     W środę - moja osiemnastka. Grupa znajomych rodziców niezapowiedzianie zadzwoniła wieczorem do drzwi, witając mnie gromkim sto lat!, osiemnastoma świeczkami (z zaskoczenia zapomniałam nawet pomyśleć życzenie) i... tortem na twarzy. Śmieszne uczucie ;p A więc jestem już dorosła, choć wcale nie czuję, żeby jakoś zmieniało to moje życie.

     A w piątek... Jedna minuta, która sprawiła, że chodzę uśmiechnięta cały weekend. Wiecie może, jaki był mój stosunek do studniówki. Po co? - myślałam. Byłam przekonana, że ten wieczór tylko uwydatni moją brzydotę i niedoskonałości, ale przede wszystkim pokaże, jak cholernie samotna jestem. Chuda K będzie błyszczeć u boku J w pięknej sukience, a mi z tą figurą w niczym nie będzie ładnie, poza tym będę snuć się między ludźmi udając, jak to dobrze się bawię. Kiedy kuzynka mówiła, że studniówka to jednak wyjątkowy wieczór, który się pamięta, myślałam sobie posępne no świetnie.
     Przerażał mnie fakt, że czeka mnie bezsensowne dopraszanie się znajomych z innych klas, żeby zatańczyli ze mną poloneza - na 7 chłopców w klasie przypada 27 dziewczyn. Myślałam sobie - a nuż na WFie podczas pierwszych prób jakimś cudownym trafem nauczycielka każe mi tańczyć z kimś z klasy... Głos rozsądku mówił jednak z sensem, że jest masę dziewczyn ładniejszych niż ja, bardziej nadających się niż ja, tak więc nie warto mieć nadziei.

No i w piątek, kiedy zaaferowana zbieraniem składek na wspomnianego sylwestra szukałam długopisu, aby uzupełnić listę, podszedł do mnie kolega. Nadmienię - kolega, na którego zwróciłam uwagę już w 1. klasie. Taki, który także wydaje mi się być kimś więcej, niż mówią pozory (zawsze brakowało mi odwagi, żeby zagadać i to sprawdzić).
     Zaczął mówić coś o ajfonie, który dostałam na osiemnastkę (jest jakimś Apple-maniakiem, wszystkie przerwy spędza na graniu na własnym) - na zasadzie o, widzę że ty też masz iPhona, tak jak ja... Do dzisiaj nie wiem, co chciał dokładnie przekazać, ale wyglądało to po prostu na mało zręczny sposób zagadywania (jakbym siebie widziała ;p).

     "Emm, wiesz, nie poszłabyś ze mną na studniówkę?". Byłam w niemałym szoku. Odpowiedziałam coś mało składnie, uśmiechając się jak idiotka. Teraz trochę żałuję, że wokół było tyle osób, bo w innych okolicznościach mogłabym powiedzieć coś bardziej osobistego, no ale cóż. Darowanemu koniowi...
      Nie mogę się nacieszyć, że zostałam zaproszona, a więc niejako wybrana, w dodatku przez tę osobę. Powstrzymuję się wszystkimi siłami przed myśleniem o tym w szerszym kontekście (tym bardziej, że nie wykluczam tu wpływu J, o czym dowiem się jutro). Nie wiem poza tym, jak to odczytywać - w sensie zatańczysz ze mną poloneza czy pójdziesz ze mną na studniówkę, bo to jednak spora różnica. Wyjdzie albo na próbach, albo na sylwestrze.
     J a . Z a p r o s z o n a . P r z e z  t ą  o s o b ę . Teraz - kiedy ani trochę nie schudłam, kiedy chodziłam cały czas niewyspana, z nieograniętymi włosami i ubraniem... Nie wiem, ile razy będę to sobie musiała powtórzyć, żeby w końcu dotarła do mnie ta prosta prawda.
      Taka prosta rzecz. A, cholera, jestem taka szczęśliwa.

      Wyjątkowości piątku dopełniła moja prawdziwa przyjaciółka, która obecnie studiuje w Krakowie. Przyjechała z przepięknym bukietem 18 róż, żeby złożyć mi życzenia. Wpadła na 15 minut, po czym przegadałyśmy 4 godziny, nadrabiając najrozmaitsze zaległości. Mam ogromne szczęście, że mogę w każdej chwili zadzwonić do takiej mądrej "życiowo" osoby i pogadać. To właśnie ta podstawowa i diametralna różnica - w ilości uwagi i czasu, a raczej, w stosunku tego, co kto może poświęcić, a co faktycznie poświęca drugiej osobie - między K a A pozwoliła mi odróżnić oryginał od falsyfikatu.
     Bo, musice wiedzieć, moja toksyczna znajomość z K ma się nareszcie ku końcowi. Kamień z serca. A ja sobie przecież poradzę. I tak teraz nie mam nic z tej znajomości - tylko minuty straconego czasu, niepotrzebne nerwy...

Może faktycznie zaczęła działać magia świąt?

Od jutra się ogarniam. Do studniówki pozostało 9 tygodni. Jeśli zepnę tyłek, mogę ważyć w ten wyjątkowy wieczór 46 kg. Dam radę. Nie chcę zawieść siebie... I...

.I need you to know I'm not through the night.

     Nie daję sobie rady. Z niczym.
Czuję jak wszystko rozsypuje mi się w rękach, przelatuje przez palce, i że za kilka miesięcy pozostanie tylko mgliste wspomnienie. Płaczę, miotam się, wygrażam. Tylko komu? Chyba głównie samej sobie.

     Najpierw szkoła.
Z chemii idzie mi mocno tak sobie. 75% to teraz moja średnia. Dużo, dużo poniżej moich oczekiwań, ale też przede wszystkim - moich umiejętności. Stać mnie na 95%. Wiem to. 20% gubię z braku snu, a więc też braku skupienia. Plusem dzisiejszego tygodnia jest to, że odkryłam, że jedzenie nie jest tu problemem. Niewyspanie jest. Ostatnio czułam to nader wyraźnie. Siedziałam nad kartką z zadaniami i czułam, jakby ktoś przywalił mi czymś ciężkim w głowę. Zadaniem numer jeden na nadchodzące dni jest więc takie przekształcenie planu dnia, aby spać 5-6 godzin dziennie (a nie, jak dotychczas, 2-3).

Próbne matury poszły mi poniżej oczekiwań.

Na polskim byłam tak zmęczona, że masę czasu straciłam na samym tekście o wielozadaniowości. Co gorsza, miałam nowy zegarek, i nie zwróciłam uwagi, że mam źle ustawioną wskazówkę godzinową. Tak więc napisałam spokojnie plan pracy w brudnopisie, trzy razy przeczytałam tekst z Pana Tadeusza (tak żeby było zabawniej - wychodząc z domu mówiłam napiszę wszystko - tylko nie z "Lalki" i romantyzmu) i zupełnie spokojnie zabrałam się za wybieranie odpowiednich słów i uważne pisanie zdań. Sama byłam zaskoczona wydajnością swojej pracy, bo została mi (w moim, jakże błędnym, mniemaniu) jeszcze calutka godzina. Pilnująca nas nauczycielka nie raczyła poinformować, że zostało nam na przykład pół godziny czy 15 minut (sic!). O tym, że muszę zapisać dwie strony w dziesięć minut dał mi znać dzwonek (dziękuję dyrekcji, że nie kazała go wyłączyć...). Udało mi się skończyć, ale o jakości tej pracy nie chcę nawet myśleć. A tak się już cieszyłam, że w końcu polski dobrze mi pójdzie...

Z matmą było nieco lepiej... Albo to ja po prostu miałam inne oczekiwania wobec siebie. Perspektywa napisania tej matury już teraz, po powtórzeniu w szkole wyłącznie planimetrii (której to, w dalszym ciągu, wybitnie nie ogarniam) napawała mnie niemalże paraliżującym strachem. Matma zawsze szła mi opornie, przerażała, a żeby dobrze napisać sprawdzian zawsze musiałam cały wieczór prześlęczeć nad zadaniami. Nie wiem, jak poradzę sobie z faktem, że matura z tego przedmiotu liczy się w rekrutacji na medycynę...

Ad rem. Uznałam z góry, że będzie co ma być, a że dobrze być nie może, nie będę w jeden weekend próbować przerobić trzech matematycznych lat, bo i tak nie będzie dobrze. Rozwiązałam więc trzy matury, żeby zapoznać się z kartą wzorów, którą dzięki mojej ulubionej nauczycielce na maturze miałam dostać do ręki po raz pierwszy (<3). Do klasy weszłam z duszą na ramieniu, z duszą na ramieniu zabrałam się do zadań... I jakoś to poszło. Policzyłam, że mam 80%, z tym, że przynajmniej 3 błędy w tym są obliczeniowe (głupiutka ja), z niewiedzy może dwa-trzy. A i tak dumna jestem jak paw, że udało mi się dobrze rozwiązać jabłkowe zadanko, a taki wynik przy takim przygotowaniu jest całkiem akceptowalny dla mnie. Nie wiem, jakiś wewnętrzny geniusz matematyczny się we mnie odzywa czy cuś.

O angielskim się nie wypowiadam, bo gadać umiem, a wygodnicko piszę podstawę, więc jestem spokojna. Nic od tego nie zależy, a zdam na pewno.

W czwartek odebrałam stypendium Prezesa Rady Ministrów. Przemówienia uczyłam się w samochodzie w drodze na uroczystość (czyli całe 15 minut). Co to dla biolchemu, na medycynie będzie gorzej, mówili. ;p Jestem dumna, że zająknęłam się może 2 razy, a kiedy zakończyłam nienaganną angielszczyzną whatever you are, be a good one (czyli cytatem z A.Lincolna) nawet dyrekcja mojej szkoły patrzyła na mnie z uznaniem. Tak się stresowałam, że nie zauważyłam, że otrzymałam jedne z najdłuższych braw wg mojej mamy, yay.

     Co do diety. Nie wiem ile teraz ważę.
Zaliczam taki rollercoaster, że już nie wiem, gdzie jest dno. Kompletnie nie panuję nad emocjami.
Jem, nienawidzę siebie. Łamię się. Jem. Płaczę. Jem, jem, jem.

A potem rzygam.
Bo musicie wiedzieć, że niedawno opanowałam i tę umiejętność. I teraz czego ponad limit bym nie zjadła - pojawia się wątpliwość. A może by tak..? Nie umiem jeszcze, tak jak większość bulimiczek, wymiotować wszystkiego i do końca. Choć ostatnio z podrażnionego gardła i krew się polała. Wiem, że jestem w ostatnim momencie, kiedy mogę się cofnąć. I zamierzam to zrobić. Duża, mądra dziewczynka dokona właściwego wyboru.

Przeraża mnie to, jak sama nakręcam tą spiralę, jak sama ściągam siebie w dół. To ja jestem przyczyną wszystkich moich niepowodzeń. I muszę nauczyć się sobie z tym radzić.
Muszę podjąć jasną decyzję. Schudnąć. Przygotować się na problemy - słabość, zawroty głowy. I mieć świadomość, że tak jest lepiej. Że to i tak lepsze niż to, co jest teraz. Mniej boli zrywanie plastra w całości i szybko.

Postaram się. To wszystko i to tak niewiele, co mogę obiecać...

     Tak cholernie chciałabym powiedzieć o tym K.
Ale K nie słucha, bo K ma J i Zu (z którą, podobno, zaczęła się nawet lepiej dogadywać niż ze ną, bo przecież z Zu to i o muzyce, i o chłopakach, i o pierdołach). Sama ostatnio przyznała, że w sumie nie zawsze jest wobec mnie fair, no ale... Dzięki. Tego właśnie potrzebuję. Zarzucaj mi, że nie dzielę się prywatnymi rzeczami. Ale takimi rzeczami nie będę się dzielić na lekcji, w klasie, przy J.
To też się wszystko rozleciało. I jest mi, przepraszam za słowa, kurewsko ciężko.
Niech mnie ktoś przytuli.

Dziękuję Wam, że Wy takie nie jesteście, i że przy Was mogę się wygadać.
Rozpisałam się, ale bardzo mi to było potrzebne.
Dziękuję Tym, które tu ze mną są <3

Ja też jestem, gdzieś w międzyczasie, w szkole, na lekcjach. Wiem, co u każdej z Was. Przepraszam, że nie piszę, ale czytam Was wszystkie.

.001-002.

Whatever you are - be a good one. ~A. Lincoln

     Ostatni tydzień przypominał w moim wydaniu jakąś żałosną kotłowaninę. Waga skakała w górę i w dół, kompletnie nie panowałam nad emocjami. W środę powiedziałam dość. Basta. Nie będzie waga pluć nam w twarz. No i się zebrałam. Teraz staram się pamiętać o głodzie, poczuć go. I jakoś, na razie, się trzymam. Waga z ponapadowych/poweekendowych 56 kg trochę się zmniejszyła, w środę znowu było załamanie, ale z czwartkowego 55 kg po dwóch dniach bilansów po 350 i 200 kcal dziś jest... 52,9 kg! Yay! Oczywiście wiem - niemałe znaczenie ma tu brak resztek jedzenia w jelitach i mała ilość płynów przedwczoraj i wczoraj, tak więc wzrost mnie nie zdziwi, ale wynik i tak bardzo cieszy.

     Nie cieszą za to inne wyniki. Wczoraj dostałam 70% z tej cholernej chemii. Kiedy oddawałam tą pracę byłam dumna - tyle nad tym siedziałam, nadrobiłam braki... No nie ma bata, dostanę czwórkę. Tyle pracowałam! No ale niestety, prawda okazała się boleć bardziej niż mogłabym przypuszczać. Zjebałam też kolejną kartkówkę. Nie ma to jak nie umieć wklepać prostej proporcji do kalkulatora -.-"      Jestem tak strasznie podłamana tą sytuacją, że aż nie potrafię znaleźć odpowiednich słów. O ile to, że do Krakowa się nie dostanę wiem od dawna, to zaczynam mieć wątpliwości czy Poznań leży nadal w moim zasięgu... 

     Zastanawiam się czym jest spowodowana taka sytuacja - nie czuję, aby głód/słabość przeszkadzała mi w skupieniu, ale gdzieś z tyłu głowy mam taką wątpliwość. Nie mam też przecież gwarancji, że nie przeszkadza spanie po 4-5h, roztrzepanie... Ale czuję się winna, że może mniej ważne priorytety zaczynają przeszkadzać w realizacji tych najbardziej istotnych. 

     Zobaczę jak będzie za tydzień, za dwa. Rozważam opcję, że na wariackich papierach dobiję jakoś do 50 kg, co powinno mieć miejsce jakoś przed świętami, a następnie kontynuować tylko 700 kcal.

     Mama dowiedziała się o tym całym moim odchudzaniu. Już kiedyś jej mówiłam, ba, ostrzegałam, że chyba nie wszystko ze mną okej, ale wtedy zbagatelizowała problem (w sumie potem dwa lata ważyłam w granicach 52-56 kg nawet pomimo tego, że psychicznie kulałam, więc może miała rację...). A teraz, co mnie zaskoczyło, jakoś się przejmuje. Pyta mnie, czy nie chcę czegoś zjeść, podsuwa mi różne suszone owoce. Jest taka kochana. Myślę, że jeśli praca i inne zmartwienia nie sprawą, że zapomni o całej sprawie, to jej pomoc może być nieoceniona przy stabilizacji. Ciekawa jestem, co będzie, kiedy się dowie, że w sumie jej krytyczne słowa zapoczątkowały to wszystko.

     Dostałam stypendium Prezesa RM za osiągnięcia w zeszłym roku. Dwa i pół tysiąca nie chodzą piechotą. Będę musiała w środę przemawiać w podziękowaniu. Co za idiotyczny pomysł! Przemawiać powinien jakiś histwos, który umie i lubi to robić, a nie ja, biedny biolchem, która jedynie przygotowałam sobie kartkę z tekstem i zamierzam wyryć to na pamięć.

     Irytuje mnie to, co ostatnio dzieje się na linii ja-K. Zarzuca mi, że o niczym jej nie mówię. Więc pytam - kiedy? Przez fb? Na lekcji, przy innych? A może przy jej chłopaku? Okej, lubię gościa, ale też bez przesady, nie wszystko musi wiedzieć. Jest sporo rzeczy, które chętnie bym jej powiedziała, wyrzuciła to z siebie, ale mam poważne wątpliwości czy nie wypapla wszystkiego od razu J (wspomniany wyżej chłopak) na zasadzie ale ty tego nie wiesz, a poza tym mam wrażenie, że ostatnio dużo bardziej ocenia niż słucha i rozumie. A może to ja straciłam część zaufania? J stał się tak ważny, że w sumie chyba nie potrzebuje już mnie, żeby zadzwonić i pogadać o czymś więcej niż szkole. A ja nie chcę jednostronnej komunikacji. Tak więc komunikacji nie ma w ogóle. Nie powiem, żeby to było łatwe.

Na szczęście jest jeszcze A, która zawsze wie jak mnie uspokoić, i choć zna mnie krócej, to mam wrażenie, że od podszewki. Ale A siedzi w Krakowie, a ja nie mam serca odrywać jej od studiów. Pierwszy rok, ma się na czym skupiać.

     Tak więc przechodzę szkołę radzenia sobie samej ze swoimi emocjami. W sumie to życiowo dość przydatna rzecz. Podobnie jak nauka znoszenia samotności. 

Ale, szczerze mówiąc, wolałabym odbyć te praktyki w innym terminie. 

     I to już wszystko, co się u mnie przez ten tydzień działo. Pokomentuję coś u Was tak zbiorczo za cały tydzień, bo choć czytam, to pisać nie mam czasu. Ale jestem i kibicuję po cichutku ;)

Nie wiem, jak mam nauczyć się do 3 próbnych matur w jeden weekend. Ich chyba wszystkich zdrowo powaliło. Matma i polski? W listopadzie? Serio?

.decyzja.

     Dostałam dzisiaj 52% z chemii. Jestem załamana. Spodziewałam się tego, ale otrzymanie do ręki testu z bzdurnymi błędami (a.k.a. brak skupienia) dało mi do myślenia.
     Za mało śpię. Za mało się uczę. Za dużo przesiaduję w internecie.
Odkąd zaczęłam codziennie aktualizować bloga, jedzenie (i blog) jakby zawładnęły moim życiem. Ciągle o nich myślę, ciągle tu wchodzę. Cztery razy dziennie staję na wadze.
I choć kocham efekty - cena jest za duża.
     Nie poddaję się. O nie. Ale bardzo ograniczam internet i na poważnie siadam do nauki. Będę aktualizować bloga co piątek (po korkach z biologii, kiedy i tak nie jestem w stanie "mentalnie" nic zrobić) i pisać pokrótce o tym, jak u mnie. Oczywiście nie przestanę Was odwiedzać, choć przyznaję, że będę robić to rzadziej.
     Bywa. Mam maturę do zdania i życie do przeżycia.
Nie mogę podjąć niewłaściwych decyzji.
Nie daję sobie prawa do porażki.

.001.

     Waga 55,2 kg. Powiedzmy, że byłam na to przygotowana.
W szkole mam taki zapieprz, że dzisiaj tylko wrzucam bilans i lecę dalej siedzieć nad biologią i chemią. Jutro Was poodwiedzam, jak trochę się prześpię. ;)

8 kcal - guma do żucia x2

68 kcal - krem z dwóch pomidorów
16 kcal - kisiel z lnu mielonego
157 kcal - warzywa na patelnię 

40 kcal - kisiel morelowy
61 kcal - borówki amerykańskie
60 kcal - ciastko (kawalątek, liczę z nadmiarem)
13 kcal - kisiel z lnu mielonego
13 kcal - j.w.

436/500 (286 kcal z warzyw i owoców, 150 z innych produktów)

zero.zero.zero.

Kiedy znalazłem się na dnie, usłyszałem pukanie od spodu. ~ Stanisław Jerzy Lec

     Dzisiejszy dzień już od początku zwiastował masakrę. Ale przeszedł oczekiwania. Poza totalnie zjebanym sprawdzianem z chemii (milordzie, wyczuwam poprawkę), totalnie psychicznie się załamałam. Kompletnie nie wiem co się ze mną dzieje. Sama już siebie nie rozumiem.

Zmiana strategii myślenia. 

Będę robić wszystko, żeby nie przekraczać wyznaczanych wartości. Będę jeść jak najmniej. 

Że zniszczę sobie zdrowie? Wiem. Ale i tak jest już wyniszczone kolejnymi podejściami do diety.

A ja chcę w końcu zamknąć ten rozdział. Nie mam siły na więcej.

Z Rudą , Werr  i aną wędrowniczek zaczynamy SGD. Może ktoś jeszcze chce?
Ja będę liczyć warzywa, choć to niezgodne z regułami. Zaczynam od dnia 4go, żeby nie czekać do poniedziałku, a żeby zgadzałby mi się wartości "weekendowe". Pierwsze 3 dni przerzuciłam na koniec.

1. 500
2. 450
3. 650
4. 650
5. 400
6. 300
7. 400
8. 500
9. 450
10. 650
11. 700
12. 400
13. 300
14. 400
15. 500
16. 450
17. 650
18. 700

19. 400
20. 300
21. 400
22. 500
23. 450
24. 650
25. 700
26. 400
27. 400
28. 300
29. 400
30. POST

Wypiszę sobie dziś metodą Not Hungry motywujące karteczki na szafę. Pościągam thinspo na telefon. Powymyślam, co lekkiego mogę jeść (jakieś pomysły?). I przede wszystkim - nastawię się mentalnie na walkę. Sukces jest w głowie. Dieta jest w głowie. Nie na talerzu.

Od zawsze moją jedyną skuteczną motywacją była rywalizacja.

Nie ma smaku słodszego niż słodycz zwycięstwa nad kimś.

Tak więc będę najlepsza - lepsza od tych wszystkich motylków poddających się co kilka dni (a więc też od obecnej siebie), lepsza niż K, lepsza niż wszystkie grubasy, które nad sobą nie panują.

Nie umiem tego zrobić "zdrowo i dobrze". Nie umiem. Na to jestem za słaba, paradoksalnie. Nie umiem sobie pobłażać. Nie nawracajcie mnie proszę.

Zyskam kontrolę.

Będę idealna.
Pokocham głód. Pokocham to uczucie pustki w żołądku.
Już nie mogę się doczekać.

I na medycynę też się dostanę. Bo w końcu mam być najlepszą wersją siebie, nie?

.021.

     54 kg. No, spodziewałam się tego, więc nie jestem zaskoczona ani zła. Odrobię. Przemyślałam plan i uznałam, że 250 kcal idiotycznie mało, a ja przecież chcę zmienić swoje nawyki, a nie się głodzić. Łatwiej "psychicznie" będzie mi nie zmieniać puli kalorii, ale po prostu w ten i następny piątek zrobić sobie głodówkę (chyba że tego dnia zobaczę na wadze 53,1 kg - czyli tyle, ile powinno być bez napadu) - i tak tego dnia wracam z korków o 21, więc jem coś na szybko i padam spać.
     Dzisiaj chłopak K (przyjaciółki), a mój bardzo dobry kolega, rano podszedł do mnie od tyłu w szkole i z zaskoczenia poderwał w powietrze (nie wiem czemu, ale ten typ tak chyba ma, że wywija dziewczynami jako żarcik xd). Po moim "heeeeejjjjj" rozległo się "ej, ale ty jesteś lekka, ile ty właściwie ważysz?". Oczywiście wiem, że to tylko dlatego że K jest wyższa o 10 cm, więc może jest kilka kg cięższa (choć nadal dużo chudsza), ale nie zmienia to faktu, że promieniałam następne pół dnia. I obiecałam sobie, że już zawsze tak będzie. I że kiedy będzie mi składał życzenia osiemnastkowe (i pewnie znowu zrobi coś w tym stylu xd) będzie zaskoczony jeszcze bardziej.

5 kcal - guma do żucia
150 kcal - zupa krem z brokułów
155 kcal - zupa krem z pomidorów
90 kcal - jabłko z cynamonem
180 kcal - serek wiejski
15 kcal - len mielony
= 595 kcal
Podoba mi się ten dzisiejszy bilans ^^

Edit: Brat zrobił ciastka. Z CYNAMONEM. Kurwa. Żal mi siebie. Nie mam już do siebie siły...

PS Część z Was ma "systemowo" włączone weryfikacje obrazkowe komentarzy. Chyba nie minę się z prawdą mówiąc, że to w sumie niewiele daje jeśli chodzi o kontrolowanie kto co pisze, a utrudnia komentowanie np. z telefonu. Ustrojstwo można wyłączyć w ustawieniach bloga bodajże. Polecam ;p

.020.

     53,5 kg. Pół roku nie ważyłam tak mało. Wiem, że to dopiero 3 kg mniej (i 6 kg mniej od najwyższej wagi), co nie jest oszałamiającym wynikiem, ale ja i tak jestem z siebie dumna. Całe pół roku nie potrafiłam się zebrać i schudnąć choć trochę, a teraz w końcu mi się udało. I chociaż cierpliwość nie jest moją cnotą, to staram się nie niecierpliwić i dzielnie dążyć do drugiego celu, czyli 52 kg.
     Wkurzyła mnie wczoraj pewna osoba swoim gadaniem, jak to obowiązkiem kobiety jest o siebie dbać i być kobiecą, a to jak o siebie dba świadczy o jej charakterze (oczywiście w sensie pozytywnym). What a bullshit. Szczerze nienawidzę takiego gderania, że niby powinnam pacykować się ultradrogimi kremami nie wiadomo po co albo że mam jakikolwiek obowiązek ładnego wyglądania (sic!). Jeśli chcę ubrać bluzę i się nie malować to nikt mi tego nie zabroni. A o moim charakterze będzie to świadczyć chyba tylko w taki sposób, ze jestem wystarczająco odważna, żeby nie poddawać się owczemu pędowi całych mas bab, tylko podejmować świadome wybory. No, ewentualnie że na tyle komfortowo się ze sobą czuję żeby nie musieć spędzać godzin w łazience. A dla mnie i tak o charakterze bardziej będzie świadczyć wykształcenie niż wygląd.
Ale czy dziecko kobiety, która nigdy nie stosowała żadnych kremów i maluje się tylko "na okazję" (i wiecie co? moim zdaniem wygląda naprawdę dobrze) może dogadać się z kimś ze zgoła innymi poglądami na tę kwestię?
Jeśli mam być szczera, to współczuję osobom, które poczucie własnej wartości opierają w tak znacznym stopniu na wyglądzie. Uroda przemija...

450 kcal - budyń x3
200 kcal - ciemna czekolada -.-'
25 kcal - herbata -.-" (nie wiem, co za dureń wymyślił, żeby sypać do herbaty maltodekstrynę)
15 kcal - kisiel z lnu mielonego
350 kcal - płatki owsiane
255 kcal - warzywa na patelnię (zdecydowanie nie ulubiona mieszanka, no ale tylko taka była)
= 1245 kcal
Wiem, że ponad limit, postaram się odrobić to jakoś w następnym tygodniu "po kawałku". Durny okres. Strasznie się boję, co jutro zobaczę na wadze.
Edit: 1245 + 100 - ciemna czekolada + 370 - płatki owsiane + 85 płatki "błonnik i jabłko" = 1800 kcal
Obiecałam, że teraz już będzie idealnie. Więc będzie. Jak by nie było ten "napad" miałam w miarę pod kontrolą - wiem ile zjadłam. To dla mnie bądź co bądź osiągnięcie. Zjadłam za dużo o 1200 kcal. Dlatego przez następne 3 dni będę jeść po 250 kcal (1050 kcal "odrobionych"), a w piątek prawdopodobnie wyjdzie mi głodówka w podobny sposób jak w tym tygodniu - nic nie jedząc pójdę spać. To daje 1650 kcal "straty", czyli o całe 450 kcal "zysku" dla mnie. Nawet wyjdzie mi to na dobre. Jeśli dam radę, to i na weekend przedłużę tę próbę. Wtedy zysk kaloryczny zwiększyłby się do 1150 kcal. Kuszące...

.019.

You aren't crazy, you're just lonely, and loneliness is a hell of a drug. ~ John Mayer

     Jak można, w świecie pełnym ludzi, być tak cholernie samotnym? Nie chodzi mi o brak rodziny czy przyjaciółki - ich mam i bardzo doceniam. Ale kiedy wszyscy idą spać, nie mam osoby, do której mogłabym zadzwonić z dziecinną prośbą powiedz mi, że mnie kochasz. Kogoś, kto przytuliłby mnie, kiedy czuję się źle i kiedy myślę, że z niczym sobie nie poradzę. To tak mało i tak wiele zarazem...
Wiem, że częściowo sama sobie na to zapracowałam - złym (bez "klasy") zachowaniem na dwóch imprezach co natychmiast spowodowało zły PR (o to chyba nigdy nie przestanę być na siebie wściekła, dwa małe w sumie błędy obrodziły w takie aż konsekwencje, już samo myślenie o tym powoduje u mnie złość i przygnębienie - może powinnam nauczyć się z tego śmiać, ale nie potrafię, kiedy widzę, jak niektórzy wtedy poznani na mnie patrzą), charakterem, wyglądem... Ale nie mogę przestać zadawać sobie pytania czy aż tak sobie na to wszystko zasłużyłam. Wygląda na to, że jednak tak.

Widzę, że ta nieprzerwana samotność jest źródłem wielu moich problemów. Tylko co mogę z tym zrobić? Nie zmienię tego pstryknięciem palców... Chyba pozostaje mi tylko zacisnąć zęby, otoczyć się obojętnością jak kokonem i czekać. I liczyć, że nowa uczelnia, nowi ludzie, nowe środowisko dadzą mi czystą kartę i szansę na nowy start.
     53,6 kg. Wczoraj coś mnie tknęło i wyciągnęłam z szafy stare, zapomniane spodnie. Są zrobione z rozciągliwego materiału, jednak od momentu kiedy dostałam je w zeszłe święta nie byłam w stanie się w nie zmieścić. A są idealne pod względem koloru i fasonu. Popatrzyłam na nie nieufnie i pomyślałam sobie co tam, spróbuję, najwyżej się rozczaruję. Z niedowierzaniem dopięłam zamek. Obróciłam się raz, drugi... Cały czas nie mogę uwierzyć. Korci mnie, żeby iść i jeszcze raz je założyć, żeby upewnić się, że to prawda. Są bardzo mocno opięte, to prawda, ale sam fakt się liczy. Poczekam jeszcze i zacznę je nosić jako nagrodę za osiągnięcie 52 kg (czyli - mam nadzieję - już za około dwa tygodnie). Nie chcę przecież niepotrzebnie rozciągnąć ładnych spodni.

160 kcal - budyń czekoladowy (wieeeem, że muszę zamienić to na coś zdrowszego, jednak najpierw muszę iść kupić to zdrowe jedzenie, bo obecnie nie mam w domu nawet jogurtu naturalnego czy normalnego chleba)
30 kcal - gorzka czekolada
90 kcal - szpinak <3 (ostatnia paczka, wygrzebana jakiś cudem z czeluści lodówki)
60 kcal - kisiel z lnu mielonego x2
150 kcal - budyń śmietankowy
90 kcal - płatki "błonnik i jabłko"
20 kcal - płatki owsiane
= 600 kcal

Mel B 10 min nogi, Skalpel

.017. .018. i've been to hell and back again

     Wczoraj wróciłam do domu o 14:30 (spotkanie udało się zamienić na poniedziałkową konferencję przez Skype), rzuciłam krótkie idę spać do rodziny i zanurzyłam się w prześlicznie pachnącej, mięciutkiej pościeli. I tak, dziś o 9:00, obudziło mnie zaglądające przez szpary w żaluzjach słoneczko. :) Prawdopodobnie zmęczony, niewyspany organizm odebrał swoje, bo nawet w międzyczasie nie otwarłam oczu. Już widzę siebie po maturze - pierwsze dwa tygodnie przepłaczę, że będę musiała poprawiać biologię/chemię/matmę i że jestem rok w plecy, a następne trzy prześpię.
Co do matury - irytuje mnie niesamowicie jedna rzecz. Wszyscy powtarzają mi gdzieś się dostaniesz, jak nie ty to kto, najwyżej będziesz mogła zostać w domu jak trafisz na UŚ. Mówią, że widzą ile się uczę, jakie mam wyniki i tak dalej. A ja mam świadomość ile się NIE uczę. Że siedzę czasem po nocach niepotrzebnie, bo cały dzień zmarnowałam, że część materiału ogarnęłam pobieżnie, a po prostu trafiłam na dobre pytania... I tak dalej. Bardzo wiele "gorszych" jeśli chodzi o oceny osób ogarnia to wszystko lepiej niż ja. Widzę, że majowe wyniki to żaden pewnik. I niech nie mówią mi, że jest inaczej.
Tak więc - wczorajszy dzień okazał się być nieplanowaną głodówką. Co ciekawsze, dziś rano wcale nie czułam się bardzo głodna.
     Waga z wczoraj (po-napadowa) - 55,2 kg (czyli i tak lepiej niż oczekiwałam), z dzisiaj - 53,8 kg. Mam świadomość, że jutro może być więcej ze względu na brak resztek jedzenia w jelitach dziś rano i ze względu na brak wody (bo przecież wczoraj także nie piłam nic poza kubkiem herbaty), a więc nie jest tak, że czwartek "uszedł mi na sucho". Zastanawiam się tylko jaka będzie ta różnica.
     Dziś zrobiłam pierwsze 10 min turbo spalania, a wieczorem jeszcze postaram się zrobić Mel B na nogi i Skalpel.

150 kcal - budyń
190 kcal - warzywa na patelnię
105 + 60 + 60 kcal - jogurt z borówkami amerykańskimi i mieszanką otrębów
30 kcal - kisiel z lnu mielonego
= 595 kcal

Tak się jakoś czuję... Słabo. Otępiała umysłowo jakbym 2 noce nie spała (sic!) i jakbym nie miała napięcia mięśniowego... Pewnie okres plus wczorajsze niejedzenie/niepicie tak się ze sobą zeszły. Mam nadzieję, że uda mi się utrzymać ładny bilans, ale nie będę tego robić za cenę dobrego samopoczucia.

Reset

     Napad, jak już pisałam. Spodziewam się jutro 56-57 kg. Damn.
Wypisałam sobie, zainspirowana przez anę wędrowniczek listę rzeczy, które są moją motywacją w walce o lepszą figurę. Niektóre są próżne, ale cóż poradzę - taka jest prawda.

1. W końcu się sobie podobać
2. Podobać się innym
3. Nie być ciągle „tą grubszą koleżanką”
4. Zmieścić się znowu w ciuchy z gimnazjum
5. Móc śmiać się w twarz tym, którzy we mnie nie wierzyli
6. Udowodnić wszystkim swoją siłę
7. Udowodnić sobie, że mogę kontrolować swoje życie
8. Wyglądać najpiękniej na studniówce
9. Zacząć studia z czystą kartą
10. Móc opowiadać o tym, jak schudłam
11. Nie musieć myśleć o tym, ile ważę, kiedy podnosi mnie kolega
12. Znaleźć w końcu chłopaka
13. Móc pokazać się komuś w bieliźnie
14. Poprawić rysy twarzy
15. Usłyszeć „o, schudłaś!”
16. Poczuć się piękną
17. Udowodnić MM, że dużo stracił
18. Móc nosić to, co chcę
19. Mieć wychudłe ramiona ze sterczącymi kosteczkami nadgarstka i palców
20. Widać mi było kości biodrowe, kiedy założę cienką bluzkę
21. Uwidocznić obojczyki
22. Być z siebie dumną
23. Nikt nie musiał się wstydzić, że pokazuje się „z tym słoniem”, ale mógł być dumny, że chodzi z „tą piękną chudzinką”
24. Wyglądać uroczo w za dużej męskiej bluzie/koszuli
25. Wydawać się krucha i bezbronna
26. Móc być czyjąś thinspiracją
27. Uporządkować swoją psychikę
28. Pozbyć się kompleksów

29. Nauczyć się zdrowiej jeść
30. Nie czuć wstydu stojąc na środku klasy
31. Mieć chude nóżki z przerwą między udami
32. Udowodnić mamie, że potrafię
33. Być bliżej ideału
34. Częściej się uśmiechać
35. Więcej czerpać z życia
36. Zyskać pewność siebie
37. Pokochać głód
38. Czuć się lekko
39. Być szczęśliwą
40. Móc nosić szorty i krótkie spódniczki
41. Nie być zależną od jedzenia
42. Wygrać kolejną walkę
43. Czuć się atrakcyjną
44. Móc uwodzić
45. Móc chodzić na baseny publiczne i plażę
46. Być dumną z tego, kim jestem
47. Mieć łatwiej
48. Osiągnąć sukces
49. Mieć poczucie, że nic mnie nie zatrzyma
50. Zacząć dorosłość jako silniejsza osoba
51. Czuć, że zasługuję na uwagę innych
52. Czuć, że mogę być podziwiana
53. Być znowu tą silną, małą dziewczyną, która dobrze sobie ze wszystkim radzi
54. Mieć silne ciało
55. Wyrobić sobie dobre nawyki
56. Lepiej radzić sobie w sporcie
57. Móc pokazać wam, że można schudnąć 20 kg bez napadów
58. Mieć tajemnicę, o której wiecie tylko Wy
59. Móc nosić bransoletkę z motylem z dumą
60. Wyglądać tak, jak zawsze marzyłam. 

61. Pokochać siebie.

62. Czuć się lepsza od grubasów

63. Widzieć zazdrość w oczach hejterów

Może któraś z Was pomoże mi wydłużyć listę?

     Obiecuję - następne 98 dni do studniówki przejdę bez napadów, z pełną kontrolą. Nic mnie nie zatrzyma. Cały czas nie będę przekraczać 600 kcal. I w weekendy będę ćwiczyć, bo wtedy mam czas.
Uda się.
Nie ma innej opcji.

You can't make the same mistake twice. The second time you make it, it's no longer a mistake. It's a choice.

.016. are you proud of who you have become?

     Bardzo cieszę się, że Was mam. Dzięki Wam czuję, że nie jestem obojętna wszystkim poza rodziną, bo czasami tak właśnie się czuję.
     Mam problemy z kontrolą. Gdzieś w moim mózgu zanikło połączenie rywalizacja-kontrola-perfekcja, co okropnie utrudnia mi utrzymanie w ryzach tego całego podjadania. Postaram się to zmienić.
54,0 kg dzisiaj. Spadek o 0,1 kg to wyraźny efekt wczorajszych błędów. A dzisiejszy dzień też spieprzyłam, jestem zła, mam nadzieję, że nic nie skoczy w górę. Tym bardziej, że zbliża mi się wiadomo-co, więc i apetyt, i waga mogą się podnieść. Mam nadzieję, że nie dam się zniechęcić.
Jutro mam po szkole iść z koleżankami ustalać interpretację książki na 5 na polski. Ofc przy piwie. -.-" Będę musiała coś zjeść. No i Redd's to 270 kcal, więc po powrocie do domu pewnie już nic nie zjem.
      Udało mi się zrobić ładne zdjęcie. Święto jakieś. Muszę sobie wyrobić nawyk uśmiechania się często, bo od razu się lepiej wtedy wygląda.

10 kcal - guma do żucia x2
700 kcal - płatki
170 kcal - budyń
150 kcal - kubek kisielu x5
= 1030 kcal
Edit. Ja pierdolę. Nie wiem, ile wpieprzyłam tych ^(&(*^ płatków. Jestem żałosna. Jutro przed tym piwem /270 kcal/ zjem serek wiejski /180 kcal/ i tyle. W sumie 450 kcal. A w sobotę, niedzielę i poniedziałek obiecuję bilanse po 300. Dam radę. I wypieprzę to świństwo jak tylko będę mogła. o był ostatni raz, kiedy się złamałam. Przyrzekam. Pozostałe 98 dni do studniówki będzie idealne.

/Rozwiewam wątpliwości - chodzi o profilowe, to obok. Takie jak u góry zrobię sobie... za 14 kilogramów XD

.015.

Strangers waiting

Up and down the boulevard

Their shadows searching

In the night

Streetlights, people

Livin' just to find emotion

Hidin' somewhere in the night

     54,1 kg. Nie jest źle. Łapię się na tym, że jak tylko przechodzę koło lustra to zatrzymuję się i patrzę na swój brzuch. Zastanawiam się, czy widać, że już trochę schudłam. Ja zaczynam to zauważać. Zmiany są w skali mikro, ale są. I bardzo, bardzo się nimi cieszę. Ostatnio, kiedy ważyłam około 53,5 kg usłyszałam, że widać. Ale wtedy ćwiczyłam dużo, dużo więcej, spalałam po 1200-1600 kcal na trening 3-4x w tygodniu. Teraz kompletnie nie mam kiedy i jestem wściekła. Przejrzałam Turbo spalanie Ewki i już nie mogę się doczekać, kiedy spróbuję ile dam radę (bo całości na pewno nie), ale nie mogę znaleźć tych wolnych 40 minut. Ma-sa-kra. Pisałam o wyzwaniach. Nie daję rady. W sumie tylko się uczę. Nie wiem, czy tego nie odpuścić i po prostu dalej walczyć, ale w mniej "rozliczeniowy" sposób, if u know what i mean. Chyba tak zrobię. Na wyzwania przyjdzie czas po maturze.
Może jak dobiję do 50 to wrzucę pierwszą część przed/po z moimi zdjęciami. Taka mała motywacja halfway.
     Biologię muszę zacząć ogarniać w trybie now, bo czuję, że dostaję te 80-85%, jednak nie umiem materiału, ale znam zadania. I jak na maturze dowalą mi czymś nieznanym to polegnę.
Za to zostałam dziś pochwalona za maksa z powtórki (właść. z niespodzianko-szatanko-kartkówko-powtórki) z chemii. Większość (nawet kujonki) pozbierały 30-40-60%, a ja z pamięci napisałam wszystko dobrze. Jestem z siebie bardzo dumna. Dało mi to trochę spokoju, bo cały czas boję się tego, że mam tendencję do uczenia się zadań, a nie przedmiotu (znaczy, uczę się, ale db wyniki to raczej efekt znajomości zadań, a nie mogę ich przecież nie robić, bo się w ogóle nie nauczę), co może skutkować tym, co wyżej opisałam. No nie wiem. Boję się tej matury. Jak cholera się boję. Idę ogarniać chemię i matmę.
     Tak w ogóle to stwierdziłam, że mam strasznie niekobiecą twarz. Mam nadzieję, że wasze przekonania się sprawdzą i za 10 kg rysy złagodnieją, a całość będzie jakaś taka delikatniejsza.

25 kcal - kawa
5 kcal - guma do żucia
500 kcal - płatki i czekolada
170 kcal - budyń czekoladowy
150 kcal - budyń malinowy
150 kcal - 5x kubek kisielu (aż 20g błonnika! ^^)
= 1000 kcal - wstyd mi. Miałam pilnować bilansów... No cóż.

.014. czarny chleb i czarna kawa

     Dziś w telegraficznym skrócie, bo primo padam już na nos, a secundo mam tyle do zrobienia (biologia <3), że i tak chyba położę się tylko na jakąś godzinkę dzisiaj. W szkole pytają mnie jak ja to robię. Nie wiem. Trzeba, to się zmuszam. I już. Łatwiej już przecież nie będzie.
Zaległości u Was nadrobię jutro na jakiejś bzdurnej lekcji, dzsiaj kompletnie nie mam kiedy, przepraszam. I dziękuję za wsparcie <3
54,7 kg. Progreees.

25 kcal - kawa
45 kcal - kawa (lubię mleko sojowe, ale bleh, americano na sojowym, to był ostatni raz </3)
10 kcal - guma do żucia x2
150 kcal - budyń
60 kcal - kubek kisielu z lnu mielonego x2
10 kcal - pół kostki ciemnej czekolady
300 kcal - płatki -,-"
= 600 kcal

Btw chyba pora się w końcu przestawić na śniadania a nie jedzenie wieczorem. Tylko jakoś nie umiem się zmusić do wcześniejszego wstawania i pamiętania o tym. A poza tym - czy je zjem czy nie - po szkole jestem zawsze głodna tak samo. Dziwne. xd

.013. last night i dreamt that somebody loved me

So, I guess we are who we are for alot of reasons. And maybe we'll never know most of them. But even if we don't have the power to choose where we come from, we can still choose where we go from there. 

~ Stephen Chbosky, 

The Perks of Being a Wallflower

     Zaczęłam szanować swoje ciało. Doceniać je. Oczywiście - to wcale nie znaczy, że jakkolwiek mi się podoba, jednak zaczęłam patrzeć na nie jak na glinę, którą można formować i zmieniać według własnej woli. To wspaniała możliwość. Sytuacja z twarzą oczywiście ma się inaczej - tej nie lubię i nigdy już chyba nie polubię, gdyż uważam ją za jedną z przyczyn porażek moich wszystkich związkowych prób (a właściwie ich braku). Ani to jej zmienić, ani formować  (bo nie warto przeceniać możliwości makijażu i fryzury), ot, szczęściarze mają dobrze, reszta musi godzić się z rzeczywistością. Heh, nie byłabym sobą gdybym tego nie dodała.

     Tempo w szkole jest coraz większe, coraz trudniej jest nadążyć. Ale gonię ile sił i mam nadzieję, że to wystarczy. Chcę przynajmniej móc sobie powiedzieć po wszystkim zrobiłam co mogłam, nie mam sobie nic do zarzucenia. Bo wyrzuty sumienia post factum to coś, czego szczerze nienawidzę.
     55,0 kg. Byle do przodu.

50 kcal - kawa
10 kcal - 2x guma do żucia
90 kcal - Twist 0%
150 kcal - budyń
165 kcal - szpinak z jajkiem <3
135 kcal - budyń /90 ml mleka
200 kcal - ciemna czekolada (miałam straaaaszną ochotę)
= 900 kcal / w związku z tym jutro (wtorek), środa i czwartek po 500, chyba że jutro zamknę się np w 400
Mel B dzisiaj.

.012. every new beginning comes from some other beginning's end

Zgubiona - pomyślał. - jak łatwo mówi to słowo. Kto jest naprawdę zgubiony, nie mówi już nic. ~E.M.Remarque

     Chciałam na początku wyzerować te cyferki u góry, ale stwierdziłam, że tego nie zrobię. To będzie dla mnie dodatkowa motywacja, żeby nadrobić stracony czas. 55,9 kg. Ale będzie 45 na studniówkę.
     Zaczynam dziś trzy 30-dniowe wyzwania:
30 dni bez podjadania - czyli 30 dni ładnych bilansów, bo u mnie to co było "ponad" to właśnie przeważnie kalorie zjedzone "przy okazji". Koniec z tym.
30 dni bez prokrastynacji - czyli przez najbliższy miesiąc po powrocie do domu mam 45 min na zjedzenie obiadu i idę się uczyć. Mogę obejrzeć ulubione programy/seriale ale tylko przy okazji przygotowywania kolacji/godzinnej przerwy, na którą sobie pozwalam po każdych 3 godzinach nauki.
30 dni z ćwiczeniami - każdego dnia 35 min poświęcę na Skalpel. W przypadku ekstremalnego braku czasu - chociaż 10 min na któryś z programów Mel B.
Może ktoś chce się przyłączyć? ;> To tylko miesiąc!

150 kcal - budyń
60 kcal - 4 garście popcornu
190 kcal - warzywa na patelnię
170 kcal - budyń
30 kcal - kisiel z lnu mielonego
= 600 kcal
Idealnie w limicie :>

.011. sometimes you win, sometimes you learn

The winner takes it all 

The loser standing small 

Beside the victory 

That's a destiny

I was in your arms 

Thinking I belonged there 

I figured it made sense 

Building me a fence 

Building me a home 

Thinking I'd be strong there 

But I was a fool 

Playing by the rules

I apologize 

If it makes you feel bad 

Seeing me so tense 

No self-confidence 

But you see 

The winner takes it all

     55,3 kg. Za wczorajszy napad sama mogę być sobie wdzięczna. Emocjonalny stosunek do jedzenia, złe nawyki... Moja pięta achillesowa.
     Nie wiem, co ja bym bez Was zrobiła. Pewnie masę głupot. ;p Oczywiście, macie rację - nie warto się aż tak karać. To idiotyczne. Tak więc kontynuuję dotychczasowy plan, z tym, że z założeniem, żeby bardziej pilnować limitów (od jutra, bo z dzisiejszym bilansem nic już nie zrobię). I powinno być okej. Dziękuję Wam za to, że jesteście.
     K ciągle emocjonuje się swoją półrocznicą z J. Okej, fajnie, że jest szczęśliwa. Tylko ten świat jest cholernie niesprawiedliwy. Ciężko mi się jej słucha.
Nie myślałyście nigdy, że wystarczyłoby Wam abyście spojrzały na siebie cudzymi oczami, aby się pokochać? Że widząc miłość kogoś do siebie - miłość, która nie przejmuje się wyglądem, łatwiej byłoby Wam zbudować pewność siebie nie w oparciu o wygląd?
Ja, kiedy widziałam pozytywne nastawienie MM do siebie, widziałam, że docenia fakt, że jestem inna niż inne dziewczyny - uwielbiam "wyczynową" jazdę na rowerze, wygląd partnera stawiam za charakterem i gdzieś mam konwenanse "on musi być w twoim wieku lub starszy", kiedy dostrzegałam, że wzbudzam u niego pozytywny podziw - wtedy od razu czułam się wartościowa. Mogłam przenosić góry, przepedałować 150 km po górach bez przygotowania... A przede wszystkim, umiałam bez problemu podjąć walkę o lepszy wygląd. Nie dla kogoś, przeciw komuś, ale dla tej niedawno odzyskanej siebie. Wiem, że definiowanie się przez pryzmat kogoś to stąpanie po cienkim lodzie - po tym, jak to wszystko zniknęło w przeciągu dwóch dni sama jestem modelowym przykładem, ale z drugiej strony - czy nie jest tak, że to może być pierwszy krok do lepszego obrazu siebie..?

150 kcal - budyń
500 kcal - płatki
190 kcal - warzywa na patelnię
160 kcal - budyń
= 1000 kcal

Edit. Kompuls. Do jutra uporządkuję swoje uczucia i zacznę z czystą kartą.

.010.

     Kurwa. 55,7 kg.
Wykrakałam. Spierdoliłam wczoraj. I dzisiaj dostaję za swoje. Ale nie spodziewałam się, że AŻ TAK. Nie zjadłam 10 000 kcal. Nie ma mowy. Zjadłam max 1600, moooże 2000, w co i tak wątpię. Nie powinno być wzrostu, może malutki.
     Oczywiście - kara musi być. Jutro i pojutrze - 150 kcal. Nie więcej. Plus zestaw Skalpel + Turbo spalanie do niedzieli, bo ostatnio choć się staram i czuję, że nieźle mi idzie, to nie mam zakwasów. A jeśli do poniedziałku nie zobaczę 54,2 kg to do uzyskania 53,5 kg będę jeść po 200 kcal, a następnie przez tydzień po 300 i następny po 450.

140 kcal - pieczony ryż z cynamonem /pomagałam bratu robić obiad, nie mogłam nie zjeść, bo byłoby mu przykro, liczę z nadwyżką/
160 kcal - budyń malinowy
600 kcal - znowu p*^$#y ryż /FUCK,nienawidze rodzinnych swiat i kontroli -.-/
= 900 kcal

Edit: Napad. No fan-tas-ty-cznie. Kocham święta rodzinne.

.009. work hard in silence, let your success make the noise

Losing my sight 

Losing my mind 

Wish somebody would tell me I’m fine

     Dzisiaj mam dodatkowe wolne od szkoły, yay. Dlaczego by nie pouczyć się na te 4 sprawdziany w przyszłym tygodniu?

     Waga z dziś - 54,2 kg (- 0,9 kg). o.o' Chyba jeszcze długo nie będzie mi dane zrozumieć, jakim cudem nie zjedzenie 300-600 dodatkowych kcal tak działa, bo ostatni taki spadek też był po jakimś dniu, w którym zjadłam tak mało. Mam tylko nadzieję, że jeśli dziś zjem normalnie, to jutro znowu nie zobaczę 55 na wadze, tak jak to było ostatnio... Trochę się tego boję. Wróć. Bardzo się boję. Mam wrażenie, że do studniówki zostało bardzo, bardzo mało czasu, a ja straciłam już tydzień, chociaż sobie nie folgowałam - powinnam teraz ważyć już ok. 53,5 kg lub mniej, a tak nie jest. Co, jeśli w podobny sposób stracę kolejny? A potem następne?
Zrobię dzisiaj Skalpel wieczorem. Może to coś da.

150 kcal - kurczak
180 kcal - płatki z błonnikiem
200 kcal - budyń
170 kcal - zupa warzywna
80 kcal - ryż
220 kcal - płatki
140 kcal - 2 cukierki
400 kcal - płaaaatki -.-"
= 1540 kcal

.007. .008.

Oh,you can't hear me cry

See my dreams all die

From where you're standing

On your own.

It's so quiet here

And I feel so cold

     Przepraszam, że mnie wczoraj z Wami nie było, ale dzisiejszy sprawdzian z genetyki dał mi w kość. Poszło mi tak sobie - ale przyznaję, poszłam spać o drugiej, chociaż nie umiałam wszystkiego dobrze - moja wina. No cóż, będzie co ma być.

     Jestem paskudnie chora. Zużywam tony chusteczek i prawie nie mówię, już nawet spać nie mogę. Nie wiem, czy zrobię dzisiaj planowany Skalpel. Biegać jutro nie pójdę na pewno, niestety. 

W domu lekarzy leków oczywiście brak, więc odkrywam zbawienny wpływ budyniu na chore gardło.

     Waga z wczoraj - 55,3 kg, z dzisiaj - 55,1 kg. Czyli od tygodnia stoi w miejscu. Cały tydzień jem 600 - 1200 kcal, a i mój brzuch i waga wyglądają, jakbym nie wyszła z etapu kompulsów. Nie rozumiem tego i źle mi z tym. Od jutra zero podjadania - dodatkowy rygor. Nie wiem, co jeszcze mogę zrobić, żeby jakoś waga ruszyła.

     K mnie namawia, żebym poszła z nią szukać sukienek na studniówkę. Nie chcę, bo wiem, że ona będzie w byle szmacie wyglądać jak księżniczka, a ja, tym bardziej przy niej, jak grube niewiadomoco. 

Z resztą, ostatnio widząc jedną cichociemną (oczywiście jedynie w obiegowej opinii, dziewczyna jest okej) z chłopakiem na końcu języka miałam co ona ma, czego ja nie mam?, ale dość szybko znalazłam odpowiedź w najbliższym lustrze. Taki lajf. 

J, chłopak K i mój kolega, dzisiaj się w najlepsze naśmiewał z mojego nie-wiem-co-to-było-ale-nadal-boli-jak-cholera z MM. Okej, rozumiem, że dla pięknych par moje nadzieje są może żałośnie śmieszne, ale to nie zmienia faktu, że dla mnie mimo wszystko to było ważne.

A, zresztą, jeśli nie mogę być piękna, to przynajmniej będę chuda.

Edit: Druga w nocy, a ja robię skalpel. To trzeba mieć chyba we łbie pokićkane ;p

Dziękuję Wam za to, że jesteście. Nawet sobie nie wyobrażacie, ile znaczą dla mnie Wasze słowa.

10 kcal - 2x guma do żucia

90 kcal - chleb

200 kcal - budyń

= 300 kcal

.006. dziewczynka z marzeniami, która powinna dorosnąć

But the tigers come at night

With their voices soft as thunder

As they tear your hope apart

And they turn your dream to shame

     Mam jakiegoś strasznego doła. Nic mi ostatnio nie wychodzi, na żadnym polu. W szkole spieprzyłam sobie oceny z 3 przedmiotów - angielskiego (chociaż to mam nadzieję nadrobić), biologii i matmy (tego już prawdopodobnie poprawić nie zdołam). A mogłam - mogłam się bardziej starać, więcej uczyć, lepiej organizować czas. Głupia, leniwa ja. Jestem tak wściekła na siebie, że aż trudno mi to wyrazić. Pora zacząć NAPRAWDĘ od siebie wymagać. To wszystko zmierza w bardzo złym kierunku, a ja kompletnie nie czuję się na siłach, aby nadać temu inny tor, bo tak przygnębiona jestem tym, co już się dzieje. Looooser.

     Waga - 55,2 kg. Stoi. Krowa jedna.

     O emocjach pt. instant hug needed lepiej chyba nie wspominać. Zamknąć się w skorupie, przetrwać tak studniówkę, maturę, wakacje i liczyć, że studia coś zmienią. A jeśli nie? Znam osoby, które tego doświadczają. I cholernie się boję, że mnie też to czeka. A zresztą, ja wiem, że mnie to czeka.

K by mi pewnie powiedziała, że przesadzam i mam dać spokój, bo jestem ładna, a przynajmniej przeciętna. No cóż. Jest moją przyjaciółką. Taka jej rola. Tylko problem jest w tym, że to jest jedno wielkie kłamstwo. Wiem o tym z zasłyszanych przypadkiem rozmów, trochę za głośno wyszeptanych opinii. Nie, nie należę do przeciętnych. Zaniżam tę średnią.

50 kcal - kawa

10 kcal - guma do żucia x2

10 kcal - cukierek

100 kcal - racuchy (tyle, ile zjadłam przy gotowaniu dla rodziny, notabene dobre mi wyszły)

180 kcal - budyń

190 kcal - warzywa na patelnię

= 540 kcal

.005. born for the blue skies, we’ll survive the rain

Hey, You can’t count us out

We’ve been running up against the crowd

Yeah, we are the Dark Horses

We’re singing…

Wait! It’s not over now

We’ve been down but we’ve never been out

Yeah, we are the Dark Horses

     Dziś zobaczyłam 55,2 (+0,7 kg). Jestem zła i jest mi przykro. Okej, wiedziałam, że to poszło podejrzanie zbyt łatwo. Wiedziałam, że zjadłam wczoraj trochę za dużo. Trochę - na pewno nie więcej niż moje dzienne zapotrzebowanie energetyczne, czyli 1600 kcal. Nie powinno być wzrostu, zwłaszcza, ze ćwiczyłam. Nie powinno - a jest. Nie czuję się winna, ale źle mi z tym.
     Czuję się brzydka. Niechciana. Cholernie samotna. I wiem, że to się nie zmieni, jeśli mój wygląd i psychika się nie zmienią. Chyba jeszcze długo będę musiała pracować zanim dostąpię zaszczytu bycia dla kogoś kimś więcej niż zwykłą koleżanką. Kiedy widzę te wszystkie szczęśliwe dziewczyny, rośnie we mnie bunt i pretensje. Chce mi się krzyczeć, kląć na niesprawiedliwość świata. Ale potem zdaję sobie sprawę, że to także moja wina. A poza tym, mała dziewczynko, nie przyzwyczaiłaś się jeszcze, że życie nie jest sprawiedliwe? Najwyższy czas.

     Pomimo tego, trochę na przekór - ani myślę się załamać, wzruszam ramionami i ruszam do przodu. A wyższy numerek staram się wyjaśnić sobie wahaniami płynów i tym, że to dopiero początki - a wtedy waga lubi robić, co chce. A dzisiaj po prostu będę bardziej się pilnować, żeby na pewno nie wyjść poza 1000 kcal.

     Czuję miłe zakwasy w udach, to chyba po tym wczorajszym Skalpelu. Dowód na to, ze warto kontynuować ten plan treningowy. Boję się jednak, że mi się znudzi - chciałabym przeplatać go np. turbo spalaniem i innymi planami Ewki. Nie wiem jednak, czy dam radę. Może któraś z Was ma jakieś doświadczenia i może mi coś poradzić?

160 kcal - budyń
430 kcal - ryż z warzywami
400 kcal - płatki
210 kcal - Mars (chęć słodkiego wygrała, co za hańba)
= 1200 kcal

Zawiodłam. Wstyd mi. Jutro zjem 400 kcal. Albo mniej.
Second thought: w sumie to i tak, nawet jeśli wyszło i 1600 bo źle coś policzyłam, mój limit kaloryczny. Nie ma tragedii. Chociaż pewnie moja waga jutro powie mi co innego.

.004.

And in this moment, I swear, we are infinite.

     Pobiegałam. Moja kondycja jest w OPŁAKANYM stanie. Nie jestem w stanie zrobić POŁOWY tego, co kiedyś. Jestem zła i załamana jednocześnie. Jak mogłam?! Głupie 25 min w spacerowym tempie 9km/h nieomal mnie złamały. Damn.

Wróciłam do domu. Dość spontanicznie włączyłam Skalpel. Niestety, zrobiłam go na pół gwizdka, bo już po biegu było ciężko. Jutro postaram się bardziej.

     Z kolejnymi dniami diety coraz gorzej oceniam swoje ciało. Patrzę w lustro i zastanawiam się, jak mogłam akceptować taki stan tak długo. Wiedziałam, że nie należę do najchudszych, ale dopiero teraz zdałam sobie sprawę, jak źle ma się moje ciało. Może zmieniła mi się perspektywa? Nie chcę ani chwili dłużej być tą dziewczyną, która bezradnie patrzy na mnie z drugiej strony lustra.

     Tak na marginesie - wiecie co mnie wkurza? Może któraś z Was ogląda Lekarzy lub jakikolwiek inny serial, którego bohaterowie biegają? Do szewskiej pasji doprowadza mnie to, jacy oni są po tych swoich treningach ładniutcy, śliczniutcy, niezmęczeni, bez ani kropelki potu. -.-"

100 kcal - kurczak curry

180 kcal - budyń
300 kcal - płatki

400 kcal - ryż z przyprawami
=980 kcal

W weekendy zwiększyłam limit do 1000 kcal. Dlaczego? Ano dlatego, że przeważnie siedzę wtedy w domu i łatwo zjeść ciut za dużo, a każda z Was wie doskonale, jak świadomość i tak przekroczyłam limit zwiększa ryzyko napadu. Nie chcę tego, stąd taka decyzja. A przcież 1000 kcal to dalej dobry wynik.

Dziś 54,5 kg (-0,6 kg). Jak miło znowu zobaczyć 4! Tym samym 1. cel osiągnięty. Jest nieźle.

.003. once you control your mind, you can conquer your body

And everything can change like that

And all these years go by so fast

But nothing lasts forever

     55,1 kg. (-0,3 kg) Tyle było rano na wadze. Skończyło się rumakowanie, zaczyna się ciężka praca. Czuję sporą motywację do działania, mimo wszystko. Po prostu mam już dość takiej siebie, jakiej przyglądam się codziennie w lustrze. Jestem osobą, która stawia swoje poprzeczki wysoko. Nie dam się stłamsić słabości, która siedzi w mojej głowie. Nie ja. Nie tym razem.

     Co do poprzeczek. Przestałam wyrabiać z tym wszystkim. To znaczy, mój organizm przestał. Wczoraj czułam się fatalnie, dziś ciut lepiej. Na szczęście mogłam nie iść do szkoły. Tyle dobrze, ze rodzice mnie wspierają w ogarnianiu tego nawału pracy i pomagają najlepiej, jak umieją. Nadrabiania mam w trzy i trochę. Obowiązków na następny tydzień też. No cóż, trzeba będzie sobie poradzić.

     Wiecie, co w tym wszystkim jest trudne? Nie mogę sobie pozwolić na stracenie równowagi, ani na chwilę. Bo wszystko się posypie, jedno po drugim. Nie mogę, tak jak wiele dziewczyn tutaj, jeść po 200-300 kcal, bo nie mogę pozwolić sobie na to, żeby nie myśleć z głodu. No i nie mogę narobić sobie problemów ze zdrowiem w jednym z decydujących lat nauki. Nie mogę zawsze iść ćwiczyć, bo muszę iść się uczyć. A to nie jest takie łatwe. No cóż, marzenia o medycynie mają swoją cenę.

     W sumie chciałam iść jeszcze dziś zrobić skalpel, ale nie wiem, czy się przemogę. Może po protu pójdę spać wcześniej. Kiedyś w końcu muszę odespać. A skalpel zrobię jutro, albo pójdę biegać. No, zobaczy się. Na razie dobrze mi idzie i to mnie cieszy. Ćwiczenia dorzucę, jak się naukowo ogarnę, bo na razie to z tym słabo.

140 kcal - owsianka z błonnikiem
200 kcal - płatki ;/
180 kcal - budyń
= 520 kcal

.002.

And I've been facing this alone for much too long

I feel like no one ever told the truth to me

About growing up and what a struggle it would be

In my tangled state of mind

I've been looking back to find where I went wrong

~ Queenowie dobrzy na wszystko

     Dzisiaj nie wiem, czy w ogóle się położę, więc post będzie maksymalnie krótki, bo może właśnie uciekają mi minuty snu ;p
     Primo - dziś z podjadaniem nie wyszło - stres pt. nie zdążę tego wszystkiego ogarnąć wygrał. Do poprawki. Za to na wadze kilogram mniej (55,4 kg).
     Secundo - odkryłam, że americano z bezcukrowym syropem i na chudym mleku jest niskokaloryczne i smaczne. Polecam.
     Tertio - pierwszy raz dzisiaj zmierzyłam się z łukiem na placu manewrowym. I nawet mój szczędzący pochwał instruktor był bardzo zaskoczony, jak dobrze mi idzie. J. mistrzem kierownicy. Niemożliwe staje się możliwe. ;p Niestety, w mieście nie jest już tak wesoło, o co jestem na siebie ciągle zła. Niby wiem, ze mam jeszcze ponad 20 godzin na ogarnięcie tego, ale nie lubię sobie z czymś nie radzić.
     Quatro - zauważam, że momentalnie z dietą włącza mi się jakaś taka większa ogarniętość. Fajne uczucie. Tak jakby wszystko się porządkowało (oczywiście to tylko wrażenie, masakra jak była tak jest).

70 kcal - cappuccino z proszku (bufetowe, bleh)
45 kcal - duże /wspomniane/ americano
20 kcal - 4x guma do żucia
360 kcal - 2x budyń (szybki i zapychający; chyba już wiem na czym przeżyję studia)
200 kcal - płatki :( (chociaż w sumie u mnie przeważnie było podjadanie = napad, więc jest progres)
= 695 kcal

.001.

It's a lonely ride, I know how you want her

Again and Again, you're chasin' a dream yeah

But Johnny my friend, she's not what she seems

     Ma-sa-kra. W szkole nastroje "jesteście biolchemem, ogarniecie to". Ja powoli przestaję. Mam wrażenie, że od września nie miałam więcej niż pół dnia na odpoczynek. Oczy mi się kleją, śmieję się z osób narzekających na 5 godzin snu dziennie. Śpię po około trzy. 5 to już burżujstwo.

     Walczę z uzależnieniem nawykowym od podjadania, dziś odniosłam sukces. Jestem z siebie dumna. Boleśnie odczuwam skutki wyraźnie rozciągniętego żołądka przyzwyczajonego do tego, ze przeważnie coś w nim jest. Cały czas jestem głodna, co wcale nie ułatwia. Stąd właśnie te 30 kcal za dużo dzisiaj. Ale i tak uważam, że jest nieźle, nie popadajmy w paranoję.

     Tym optymistycznym akcentem zakończę i lecę robić moje 50 stron zadanek z biologii. Albo ewentualnie walnę sobie 60 stron Witowskiego z chemii. Ludzie bezdomni w końcu mogę przeczytać się sami, no a kto by się tam przejmował kartkówką z ciągu arytmetycznego. 

Chciałam zrobić skalpel albo iść pobiegać, ale heh, ciekawam kiedy.

90 kcal - jogurt pitny ze stevią

10 kcal - 2x guma do żucia

190 kcal - warzywa na patelnię

180 kcal - budyń

160 kcal - budyń

= 630 kcal

Keep your head up

I felt like I couldn't breath

My aching body fell to the floor

     Może byś się i nadawała do gimnastyki artystycznej, ale dupę masz za dużą. Dzięki za słowa wsparcia, mamo. Serdeczne dzięki. Dałaś mi motywację. Obiecuję, już nigdy nie będziesz mogła powiedzieć mi nic podobnego. I mam nadzieję, że kiedyś, kiedy zapytasz, co się stało i dlaczego, będę mogła Ci to wyjaśnić. Zrobię to z przyjemnością.
     Dobrze wiem, że jestem za gruba. Doskonale zdaję sobie sprawę, jak bardzo sobie z tym wszystkim nie radzę. Czuję, jak wszystko rozsypuje mi się w rękach i przesypuje przez palce, jak spadam w dół i nie mogę się zatrzymać.
     Postanowiłam jeszcze raz spróbować to ogarnąć. Prawdopodobnie popełniam błąd. Co z tego. Jakoś sobie poradzę z konsekwencjami.
Stanę jeszcze raz do wyścigu szczurów. Może nie wygram. Ale udowodnię i wszystkim pokażę, co potrafię i na co mnie stać. I może, kiedy już schudnę, będzie za późno, żeby ktoś zaprosił mnie na studniówkę, może będzie dużo za późno, żeby cofnąć niektóre słowa i decyzje - jestem pewna - będzie warto.
     Co planuję? Plus minus 600 kcal dziennie. Chodakowska i bieganie. A oprócz tego ogarnięcie tego szkolnego bajzlu. I zbudowanie sobie silnego kręgosłupa, który w końcu pozwoli mi nosić głowę wysoko.
I jeszcze pozbycie się marzeń małej dziewczynki, że w końcu ktoś ją doceni i pokocha.

Śledzić mnie możecie tutaj i na Instagramie (_collarbone).